Queirello(-de-bos)
Carex sylvatica
Cyperaceae
Àutri noum : Moutouso, Sagneto.
Nom en français : Laiche des bois.
Descripcioun :La queirello-de-bos èi pas trop coumuno au nostre bord que i'agrado li relarg umide. Es uno grando planto que trachis en mato amé de fueio verdo claro de 3 à 6 mm de larjo, amé uno espigo maclo e de 2 à 5 espigo femèu que pendoulon un cop maduro e pourtado pèr de pecou escabrous. Apoundèn que lis utriculo an un long bè (1,2 à 2,2 mm) amé de dènt bifido.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 0,5 à 0?6 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Carex
Famiho : Cyperaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 4 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca (Si)
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Bos umide
- Gaudre
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éuroupenco-Caucasiano
Ref. sc. : Carex sylvatica Huds., 1762
Erbo-de-la-graio
Lysimachia vulgaris
Primulaceae
Àutri noum : Bastoun-de-Sant-Jóusè, Erbo-de-la-cabeladuro.
Noms en français : Lysimaque commune, Chasse-bosse.
Descripcioun :Grando planto renadivo de palun e de roubino que fai de gros couquet d'un bèu jaune. Li fueio soun estacado pèr tres (de cop que i'a dos o quatre) sus la cambo.
Usanço :Soun noum latin vèn dóu mège grè Lysimachos. L'erbo-de-la-graio sarié bono pèr sougna li plago e li macaduro. Sarro peréu li car.
Port : Grando erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : verticilado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Lysimachia
Famiho : Primulaceae
Ordre : Ericales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printems
- Estieu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Palun
- Ribiero
- Prado umido
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Lysimachia vulgaris L., 1753